მოგესალმებით,ბატონო დავით.მაწუხებს ასეთი პრობლემა:ვარ 20 წლის გოგო გათხოვილი,მყავს 2 წლის ბიჭი,გარკვეულ მიზეზთა გამო არ ვცხოვრობ მეუღლესთან ერთად დროებით, თუმცა დაშორებული არ ვარ…..ეს იმიტო ვახსენე რომ ,,,,,მაქვს აკვიატებული აზრები ბავშის ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით სულ მგონია რო უნდა გაცივდეს გარეთ რო გამყავს მუდამ დაძაბული ვარ რო არ შესცივდეს ,დედასთან რო დავტოვებ სულ იმას ვფიქრობ როგორ მიხედავს, ღამე რო ძინავს უაზროდ მივჩერებივარ და უსმენ როგორ სუნთქავს …თუ ოდნავ ცხვირიდან წამოუვა ანუ სურდო დაეწყება უაზროდ უმიზეზოდ მეტირება ეს ჩემი აურა თუ რა დავარქვა არ ვიცი ბავშზე გადაის და ხანდახან იმდენს ვამბობ რო არ გაცივდეს მართლაც ცივდება ხოლმე.არადა ბავშს საერთოდ არაფერი ჭირს უფლის წყალობით. უბრალოდ მე ვარ ასეთი გიჟი:D განსაკუტრებით ამ ყველაფერს განვიცდი მაშინ როცა მეუღლე არ მყავს გვერდში საკმარისია მოვიდეს დამელაპარაკოს და რაგაცნაირად თითქოს ძალა მემატება და სხვაგვარად ვხედავ ყველაფერს.ცოტა გაურკვევლად ავხსენი შეიძლება ჩემი პრობლემა ,უბრალოდ მაინტერესებს როგორ შეიძლება მოვიქცე ასეთ შემთხვევაში და მჭირდება თუ არა ფსიქოლოთან კონსულტაცია.წინასწარ დიდი მადლობა
↧